ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 |
اینک زمین را میستاییم؛ زمینی که ما را در بر گرفته است. ای اَهورهمَزدا ! زنان را میستاییم. زنانی را که از آن ِتو به شمار آیند و از بهترین اَشَه برخوردارند، میستاییم. اوستا - یسنا ۳۸ - بند ۱ . . . کمتر کسی است که بداند در ایران باستان، نه چون رومیان از 3 قرن پس از میلاد- که از20 قرن پیش از میلاد- روزی موسوم به روز عشق وجود داشته است. جالب است بدانیمکه این روز در تقویم جدید ایرانی دقیقا مصادف است با ۲۹ بهمن، یعنی تنها ۴ روز پس ازولنتاین فرنگی ها! این روز سپندارمذگان یا اسفندارمذگان نام داشته است. حال خودتان تاریخ کهن ما را با تاریخ پیدایش این جشن در میان سایر فرهنگها مقایسه کنید فلسفه بزرگداشت این روز به عنوان “روز عشق” به این صورت بوده است که در ایران باستان هر ماه را 30 روز حساب می کردند و علاوه بر اینکه ماه ها اسم داشتند، هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. روز پنجم سپندار مذ بوده است. سپندارمذ لقب ملی زمین یعنی گستراننده، مقدس و فروتن است. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را به عنوان نماد عشق می پنداشتند. در باور ایرانى مرد داراى قدرت مردانگى و تفکر و خردورزى بیشترى است، در برابر آن زننیز داراى مهر ورزى، عشق پاک، پاکدامنى و از خودگذشتگى فراوان ترى است که هر یکاز این دو به تنهایى راه به جایى نبرده و حتى روند پویایى گیتى را هم به ایستایى مىکشانند. اگر مردان پرنده پرواز خوشبختى اند، زنان بالهای آن اند که پیکره بى بال و بالبى پیکر هیچ کدام به تنهایى به اوج سعادت نمى رسند بلکه ذره اى حرکت و جنبش همبرایشان ناممکن است. امشاسپند سپندارمذ، نگهبان و ایزدبانوی زمین ِسرسبز و نشانی از باروری و زایشاست. جشن سپندارمذگان یا اسفندگان، روز گرامیداشت زنان در ایران باستان بوده و اینروز به نام «مردگیران» یا «مژدگیران» یا «مزدگیران» (=هدیه گرفتن از مردان) نیز در ادبیاتفارسی به کار رفته است. گردیزی در کتاب زینالاخبار نیز درباره واژه «مردگیران» اشاره کرده است که از اینجهت این جشن را مردگیران میگفتند که زنان به اختیار خویش و با آزادی، شوی و مردزندگی خود را برمیگزیدند.سپندار مذگان جشن زمین و گرامیداشت عشق است کههر دو در کنار هم معنا پیدا میکردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیهمیدادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنهااطاعت میکردند.
اشوزرتشت خوشبختى بشر را وابسته به میزان دانش و خرد انسان مى داند نه جنسیت و قومیت و رنگ و نژاد و از دیدگاه وى همه انسان ها _ همه زنان و مردان _ داراى حقوق برابرند.
او دختران را در گزینش همسر آزاد شمرده و عشق پاک و دانش نیک را دو معیار اصلى مى داند و خوشبختى همسران جوان را در زندگى زناشویى در این مى داند که هر یکبکوشند تا در راستى از دیگرى پیشى جویند